ليلا تو مسافري بايد روزي از كنار دلنوشهايم عبور كني و در امتداد جادها گم شوي.. وقتي اين را من ميدانم ديگر راهي نيست ميان اين همه ماندن و رفتن و عاقبت يا من نميمانم يا تو.. و اين شعرهايمان بر روي كتيبها خاطره اي خواهد شد كه هيچ گاه به ياد نمي آوريم...مي خواهم تو برايم دستهايت را معنا كني و بعد از نو باور كني كه به تو عادت كرده ام و تقويم روزمرگيهايم را با تو ورق ميزنم!!! من باور كرده ام كسي آن دورها... ولش كن همين بس كه هم تو هستي هم من ، هم باران ، هم زمستان . بقيه تنها بهانه است .....! famey-بيست و هشتم بهمن ماه 90 www.hajmsped.loxblog.com

نظرات شما عزیزان: